Historija opservacije Marsa

Zabilježena historija opservacije Marsa seže sve od razdoblja drevnih egipatskih astronoma u 2. milenijuma pne. Kineski astronomi prvi put su ostavili zabilježene dokumente o kretanju Marsa prije osnivanja Dinastije Zhou (1045. pne). Detaljna promatranja pozicija Marsa napravili su babilonski astronomi koji su razvili aritmetičke tehnike za predviđanje budućih položaja planeta. Drevni grčki filozofi i astronomi su razvili geocentrični sistem da bi objasnili kretanje planeta. Indijski astronomi su procijenili veličinu Marsa kao i njegovu udaljenost od Zemlje. U 16. vijeku, Nikola Kopernik je predložio heliocentrični sustav za sunčev sustav u kojem se planeti kreću oko Sunca. Ovo je revidirao Johannes Kepler, koji je naveo eliptičnu putanju Marsa koji preciznije odgovara promatranim podacima.

Prvo teleskopsko promatranje Mars učinio je Galileo Galilei 1610. U tom vijeku, astronomi su otkrili klasična albedo obilježja planeta, uključujući tamnu pjegu Syrtis Major Planum kao i polarne regije. Utvrdili su i nagib osi i period rotacije. Ova promatranja su učinjena uglavnom tijekom kada se planet nalazio u opoziciji prema Suncu, kada je Mars najbliže Zemlji.

Bolji teleskopi razvili su se u 19. vijeku, te omogućili da se marsovska albedo obilježja mapiraju do detalja. Prva gruba karta objavljena je 1840., a od 1877. nadalje uslijedile su sve preciznije verzije. Kada su astronomi zabunom mislili da su otkrili spektralnu liniju vode na Marsu, život na Marsu je postao vrlo popularna teorija u javnosti. Percival Lowell je smatrao da može vidjeti mrežu umjetnih Marsovih kanala.^[1] Ova linije su kasnije ispostavljene kao optička iluzija, te je utvrđeno da je atmosfera Marsa prerijetka da bi održavala život sličan onomu na Zemlji.

Žuti oblaci na Marsu su uočeni od 1870-ih, a Eugène M. Antoniadi je sugerisao da su rezultat oluje pijeska ili prašine. Tijekom ¸1920-ih, raspon Marsove temperature na površini je izmjeren; iznosio je od −85 do 7 °C. Atmosfera je presuha te ima samo tragove kisika i vode. 1947, Gerard Kuiper je dokazao da Marsova atmosfera sadrži ugljikov dioksid; ugrubo u dvostruko većoj količini nego na Zemlji. Međunarodna astronomska unija (MAU) je do 1960. usvojila nazive za Marsova albedo obilježja. Od 1960-ih, nekoliko automatiziranih svemirskih letjelica je poslano da istraži Mars iz putanje i na površini. Planet je podvrgnut širokom rasponu promatranja instrumenata putem elektromangnetnog spektra. Otkriće meteora na Zemlji koji potječu sa Marsa je omogućilo laboratorijska istraživanja o hemijskim uslovima na planetu.

1. ↑ Dunlap, David W. (October 1, 2015). „Life on Mars? You Read It Here First.”. New York Times.